Hoera, een bosuilskuiken Wel veel muisjes, geen beschuit

Daar zat ‘ie dan: het pluizige uilskuiken dat een kleine maand eerder op natuurbegraafplaats Huis ter Heide uit een ei kroop. Om het jonkie en het bosuilen-ouderpaar niet te storen, werd hun nestkast bewust omzeild. Tijdens het ringen was daar dan hét moment om het kuiken te kunnen bewonderen. “Dat maak je niet dagelijks mee. Super leuk, natuurlijk,” blikt medewerker natuurbeheer Guus terug.

Je hoort bosuilen in bosrijke gebieden regelmatig, maar je ziet ze zelden. Ze jagen ’s nachts en overdag houden ze zich succesvol schuil. “Ze zitten heel stil, vaak een beetje tegen de stam van een boom aan.”

“Hoe, hoe.” Zo klinkt de karakteristieke roep van de mooie roofvogel. Het kleintje dat dit voorjaar geringd werd, moest daarvoor nog wel even oefenen. “Dat piepte nog. Het kon ook nog niet vliegen en zelf jagen. Dat laatste deden de ouders nog.”

Er staan voor de uilskuikens vooral muizen op het menu, maar ook wel kikkers of kleine vogels.

Kerngezond

Het was het derde jaar op rij dat een of meerdere jonge bosuiltjes ter wereld kwamen op natuurbegraafplaats Huis ter Heide. Dit jaar werd voor het eerst besloten een kuiken te laten ringen. “Dat gebeurt vaker met vogels. De gegevens van alle geringde dieren samen levert allerlei nuttige informatie op. Hoe oud worden ze, of: hoe ver vliegen ze uit om een geschikt territorium te vinden om zich te vestigen?”

Op een rustige plek op de natuurbegraafplaats had de moederuil dit voorjaar haar nest gebouwd. Heel voorzichtig werd het kuiken daar voor het ringen uitgepakt.

“Het was kerngezond,” vertelt Guus . Na die conclusie werd er een ring met een nummer bevestigd om een van de pootjes. “Heel losjes, zodat het niet pijn gaat knellen als het kuiken straks gegroeid is.”

De wijde wereld in

Na het ringen – zo bijzonder om mee te maken dat collega-beheerder Marco er op zijn vrije dag voor naar zijn werk kwam – mocht het jonkie direct weer terug de nestkast in.

Al snel zal echter het moment komen dat de pluizenbol natuurbegraafplaats Huis ter Heide gaat verlaten. Zo zorgzaam als de ouders aanvankelijk zijn, na twee tot drie maanden wordt het kuiken verstoten: “Dan mag ‘ie het zelf uitzoeken en op zoek gaan naar een eigen territorium.”

Geniet van de wijde wereld, kleintje!