Voor altijd in zijn hart: Gerbens ‘liefste moedertje’ Dina Moederdag

Zijn moeders favoriete jas hangt bij hem thuis aan de kapstok, vertelt Gerben (56). “Sommige mensen vinden dat een beetje gek. Maar ik rouw op mijn manier. Misschien haal ik die jas daar een keer weg, maar nu nog niet.”

Gerben en Dina, die 77 jaar oud werd, waren twee handen op één buik. Uit hetzelfde hout gesneden ook: “Allebei doeners, aanpakkers, regelaars.”

Picknick bij natuurgraf

In de zomer van 2023 reserveerde moeder Dina een plek op natuurbegraafplaats Huis ter Heide. Ze was op dat moment gezond, stond middenin het leven. Ze wilde het maar vast geregeld hebben, haar laatste rustplaats voor ooit. “Tegen ons zei ze: als het lekker weer is maak ik een keer broodjes en een thermoskan koffie. Dan gaan we bij het plekje picknicken.”

Echt iets voor zijn moeder: “Als we op vakantie gingen, kwamen de krentenbollen al tevoorschijn nog voor we onze woonplaats uitreden.”

De picknick op de natuurbegraafplaats is er nooit van gekomen. Begin 2024 overleed Dina na een hevig ziekbed van slechts enkele dagen, nadat ze heel plotseling met alvleesklierontsteking in het ziekenhuis werd opgenomen.

‘Geniet van het leven’

Vlak daarvoor schreef ze haar zoon een allerlaatste kerstkaart met daarop de tekst: ‘Geniet van het leven, elke dag weer. Ma.’  Terwijl hij bij het houten gedenkteken van zijn moeder staat, rolt Gerben de mouw van zijn vest op. De boodschap uit de kerstkaart staat getatoeëerd op zijn onderarm. “In haar eigen handschrift, kijk maar.”

De plotselinge dood van zijn ‘liefste moedertje’, zoals hij haar omschrijft, viel hem ontzettend zwaar. Gerben en zijn vrouw besloten vorige zomer handen en voeten te geven aan de pijn. “Laten we de reis van jouw moeder gaan maken”, zei mijn vrouw. En dat deden ze.

In het fotoalbum van zijn vader koos Gerben een aantal foto’s uit waarop zijn moeder overduidelijk gelukkig was. “Op de ene stond ze bijvoorbeeld lachend op een berg in Oostenrijk, op een ander plaatje dronk ze met mijn vader een pilsje op een terras in Duitsland.”

Gelukkige plekken

Gerben en zijn vrouw reden half Europa door, om die ‘gelukkige plekken’ zelf ook te bezoeken. “Daar liet ik dan vaak een Wilhelmina pepermuntje achter, daar was mn moeder dol op.”

Het bleek een helende reis, waarin Gerben naar eigen zeggen meerdere keren zijn moeder ‘tegenkwam’. Zoals op een dag, bij de fontein bij het kasteel van Sisi in Wenen.

“Ik had daar net een pepermuntje in een kier van een bankje verstopt, toen er een vrouw naast me kwam zitten. Ze haalt zo een rol Wilhelmientjes tevoorschijn en vraagt aan mij: wil jij er misschien ook eentje?”

Als hij in de buurt van de natuurbegraafplaats in de Moer is, gaat hij altijd bij zijn moeder langs. Langer dan een week zit er nooit tussen twee bezoekjes. “Ik neem altijd wat voor haar mee en vertel hoe het met me gaat.”

In het hart

Liefdevol legt Gerben dit keer gele roosjes bij het houten gedenkteken met de tekst: “Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt.”

Het is duidelijk dat Dina in het hart van haar zoon nog springlevend is. Ook in zijn daden probeert hij haar te eren: “Mijn moeder had een bijzondere plaats in de familie. Ze was gastvrij, had altijd liefde en knuffels te geven. Ik doe mijn best dat ook voor anderen te doen.”

Mist u vandaag – op moederdag – uw eigen moeder ook? Wij wensen u veel kracht.