Samen voor een groener Nederland Natuur als nalatenschap

Een klein vogeltje dat in volle vlucht vliegende insecten vangt: dat is de bonte vliegenvanger. Hij voelt zich thuis in halfopen loof- en gemengde bossen. Precies het soort natuurgebied dat wij op onze natuurbegraafplaatsen ontwikkelen en beheren. De aanwezigheid van deze vogel bewijst dat ons natuurbeheer vruchten afwerpt. De bonte vliegenvanger is jaarlijks maar kort in ons land: hij komt hier alleen om te broeden en leeft de rest van de tijd in halfopen savannebos in Afrika.

Let op een zonnige ochtend eens extra op een open zandplek…misschien zie je wel een zandhagedis die zich opwarmt in de zon. Dat kan bijvoorbeeld op Heidepol. Daar ontwikkelt de heide zich goed, met open plekken tussen de planten waar het beestje zich thuis voelt. Het feit dat de zandhagedis zich op Heidepol laat zien, betekent dat de natuurbegraafplaats verbonden is met omliggende natuurgebieden als De Hoge Veluwe en Planken Wambuis. Wist je dat de hagedis zijn staart kan afwerpen om te ontsnappen aan vijanden? Gelukkig groeit de staart na een tijd weer aan, maar wel korter en donkerder dan eerst.

De mooie, grijs-zwart-witte das houdt van voldoende bedekking, weinig verstoring, een groot voedselaanbod en een bodem waarin hij goed een burcht kan graven. De dassenburchten op onze natuurbegraafplaatsen laten zien dat we in deze natuurgebieden aan al deze eisen voldoen. Vaak wonen ze, samen in een dassenfamilie, op de beschutte plekken en trekken ze naar meer open plekken om voedsel te zoeken. Als honkvaste dieren bewonen ze vaak al eeuwen dezelfde burchten, die ze voortdurend opschonen.

Slank gebouwd en ongeveer zo groot als een kat, met een bruine pels en pluimstaart. Zie je zo’n beestje door het bos klauteren? Of de kleine oogjes van de jongen uit een opening in een holle boom turen? Dan heb je geluk: je spotte zojuist een boommarter. Deze mooie dieren zijn nog altijd zeldzaam in Nederland, dus we zijn trots dat ze hun thuis hebben gevonden op een aantal van onze natuurbegraafplaatsen. Het is het bewijs dat we gevarieerde natuurgebieden ontwikkelen met voldoende voedsel en dikke bomen waarin de boommarter zijn nest kan maken.

Het is een droom voor veel van onze natuurbeheerders: de bedreigde vogelsoort de grauwe klauwier zien én liefst een broedend paartje vinden. Die droom kwam al uit op Landgoed Mookerheide. Dé bevestiging dat we hier een gevarieerd landschap bieden met voedsel als kevers, libellen en sprinkhanen. Ook vindt de klauwier er ruig, halfopen gebied met struiken en jonge bomen. De ‘Zorro-vogel’, zo genoemd vanwege de zwarte oogstreep bij mannetjes, is een zangvogel die jaagt als een roofvogel. Hij spietst zijn prooi op stekelige takjes als voedselvoorraad. In de zomer komt hij in ons land om te broeden, daarna vertrekt hij om te overwinteren in zuidelijk Afrika.

Wist je dat een vos tot wel 50 kilometer per uur kan sprinten als er gevaar dreigt? En dat ze met hun krachtige poten 5 meter ver en 2 meter hoog kunnen springen? Het maakt de vos een behendige jager en een slimme overlever in het wild. Verder is hij ook vooral mooi om te zien. We zijn blij dat we de vos regelmatig spotten op onze natuurbegraafplaatsen.