Zijn schuur oogt als een combinatie van een bibliotheek en een commandocentrum. In de carport staat een Dodge WC5. Bert Eijkelenboom trommelt op het dak van zijn militaire voertuig: ‘Deze dame komt uit 1941’. Als erkend gids die gasten langs de herinneringsplaatsen en linies van weleer leidt, weet de zelfgeschoolde historicus veel over het oorlogsverleden in de regio.
‘In mijn Dodge organiseer ik Liberation Tours om het bevrijdingsverhaal van Groesbeek en omgeving te vertellen. Ook aan internationale gasten. In september ontvang ik veteranen die inmiddels een jaar of 95 zijn. Die oude mannen vinden het heel bijzonder dat wij hen eren. Daarnaast word ik geregeld uit het buitenland benaderd of ik kan uitzoeken wat de rol van een familielid was en waar hij actief was. Dan ga je lezen, zoeken, bellen, kaarten bestuderen en informatie analytisch verwerken en verbinden. Ik heb nog een foto waar we met we vier oude legervoertuigen voor de trap van het jachtslot staan.
Het landgoed is super mooi: het jachtslot met haar lanen en tuinen, maar ook het bos. Een mooi initiatief dat hier een natuurbegraafplaats komt. Het idee van een laatste rustplaats in de natuur spreekt me aan. Ik hecht waarde aan een plek die je kinderen en andere familieleden kunnen bezoeken. Ha ha, nee ik hoef geen monument. Wat dat betreft, is er een duidelijke parallel tussen natuurbegraven en de filosofie van de landen van de Commonwealth: hoe hoog of laag je rang ook was; iedereen wordt gelijk begraven. Een band met de regio vind ik ook belangrijk.
Deze omgeving voelt als thuis. Het is hier zo onbeschrijfelijk mooi. Het palet aan kleuren. De herfsttooien en de andere seizoenen. En dan die glooiende heuvels. Net Toscane. Ik ben verliefd geworden op het landschap.’
“Deze omgeving voelt als thuis. Het is hier zo onbeschrijfelijk mooi. Het palet aan kleuren. De herfsttooien en de andere seizoenen. En dan die glooiende heuvels. Net Toscane. Ik ben verliefd geworden op het landschap.”
