Even voorstellen... Lou

Een nieuw gezicht op de natuurbegraafplaats. Mijn naam is Lou de Jong en ik ben heel blij dat ik sinds december deel uitmaak van het bevlogen team van natuurbegraafplaats Landgoed Mookerheide. Samen met mijn collega’s help ik mensen een passende plek uit te zoeken in de natuur. Daarnaast begeleid ik uitvaarten, en vertel ik geïnteresseerden over de natuurbegraafplaats. Met open blik en in een ongedwongen sfeer.

Ik woon met mijn man en mijn dochter (10) en zoon (8) vlakbij de Waal, in het dorpje Gendt. We struinen er graag door de polder of door onze tuin waar het een komen en gaan is van vogels, kikkers en krekels, en waar in de zomer altijd wel rode bessen, frambozen of appels te vinden zijn.

Dat gebruiken en rituelen rondom de dood overal ter wereld heel verschillend kunnen zijn, leerde ik tijdens mijn studie culturele antropologie. Tijdens en na mijn opleiding werkte ik in de horeca, in een boekwinkel, en als tekstschrijver. De afgelopen 10 jaar was ik begeleider van minderjarige asielzoekers. Omdat ik een andere weg in wilde slaan, volgde ik twee jaar geleden een opleiding tot uitvaartbegeleider. Ik leerde dat de uitvaartgebruiken en -gewoonten in Nederland ook erg verschillend kunnen zijn en steeds veranderen, en dat er veel mogelijk is op dat gebied. Ik vind het een mooie ontwikkeling dat het taboe om over de dood te praten langzaamaan verdwijnt, en dat steeds meer mensen bij leven hun uitvaartwensen bespreken en vastleggen. Dat zie ik ook terug op de natuurbegraafplaats. Het geeft mensen rust om hier een plek vast te leggen en het goed geregeld te hebben.

Het is een groot voorrecht om op deze prachtige plek te mogen werken, midden in de natuur, waar leven en dood nooit ver van elkaar verwijderd zijn. De natuur biedt troost, of dat nu is op het moment dat de zon doorbreekt, het geklop van een specht te horen is, of juist in de stilte. Ik vind het waardevol dat het landgoed, naast natuurgebied en begraafplaats, ook een ontmoetingsplek is voor mensen die hier een dierbare begraven hebben, en dat we hen een luisterend oor kunnen bieden.

Ik kan niet wachten tot de lente ontluikt en de begraafplaats er in alle kleuren groen weer heel anders uitziet. Ik hoop – net als de rest van Nederland – dat we deze bedrukte tijd van een lock down en beperkingen dan gaandeweg achter ons kunnen laten, en we elkaar weer spontaan kunnen ontmoeten.

Ik zie je graag op natuurbegraafplaats Landgoed Mookerheide.