Loslaten is achteromkijken zonder spijt

Mijn eerste lichtjesavond op Maashorst op 9 november 2019. Wat was dat een bijzondere ervaring. Samen met ons mooie team en alle nabestaanden was de verbinding met elkaar en deze plek zo voelbaar. Samen gedenken en herinneren. Afgelopen anderhalf jaar mocht ik op Maashorst nog veel meer van deze bijzondere ervaringen en ontmoetingen meemaken. Openhartige gesprekken met nabestaanden, en mensen die een plek kwamen uitzoeken. Samen het fundament leggen voor een persoonlijk afscheid, een basis om weer verder te kunnen. Ook in deze bijzondere coronatijd. Want ondanks alle beperkingen zijn we positief en maken we Maashorst samen tot een plek waar mensen zichzelf kunnen zijn. We nemen heel bewust alle voorzorgsmaatregelen en kunnen in deze tijd met elkaar toch een klein of groot verschil maken met onze dienstbaarheid. Dankbaar dat we dit samen mogen doen.

Voor mij komt wat sneller dan verwacht het moment om Maashorst los te laten. Om het mooie team los te laten en de mensen die mij zo dierbaar zijn geworden. Binnen Natuurbegraven Nederland krijg ik de kans om dichtbij huis, de nieuwe natuurbegraafplaats Huis ter Heide, een verborgen parel in het hart van Brabant, te gaan opzetten en hier weer nieuwe verbindingen te maken. Ik kan Maashorst hierdoor loslaten, ik blijf verbonden met natuurbegraven en draag in het volste vertrouwen het stokje op Maashorst over aan Martijn Daamen.

Maashorst houdt een speciaal plekje in mijn hart. Zonder spijt kijk ik achterom als ik voor de laatste keer na mijn werkdag naar huis rijd, met alle mooie momenten in gedachten. Graag blijf ik terugkomen op deze bijzondere plek waar ik voor het eerst kennismaakte met Natuurbegraven Nederland.

Warme groet,
Joke Schilstra