De tijd vliegt

Onlangs kwam ik een oude bekende tegen. We hadden elkaar al een tijdje niet gezien. In eerste instantie dachten we een jaar, maar het bleek al snel langer geleden. Het was in ieder geval nog voor corona. Dus al zeker twee jaar. Wat gaat de tijd snel. Ik moest eraan denken toen ik een podcast aan het luisteren was. Podcasts zijn na de luisterboeken de beste uitvinding voor de alleen-reizende-autorijder. Ze zijn erg populair en schieten als paddenstoelen uit de grond.

Op naar geluk

Onlangs luisterde ik naar de podcast van Ap Dijsterhuis, bekend van boeken als Op naar geluk en Wie (niet) reist is gek. Dijsterhuis vertelde in een paar minuten waarom de dagen, weken, maanden in een oogwenk aan ons voorbij lijken te schieten. Ons tijdsbesef (en ook ons gevoel van geluk) wordt namelijk in grote mate bepaald door het vastleggen van nieuwe herinneringen of gebeurtenissen. Liefst op onbekende plekken. Door enkel routinematige handelingen, dagelijkse dingen of denken aan de dagelijkse dingen, worden er geen nieuwe herinneringen gemaakt en daarmee ook geen tijdsbesef. Zie hier in één zin de samenvatting van mijn en misschien ook wel jouw tijdsbesef van afgelopen anderhalf jaar.

Nieuwe herinneringen

Met de komende winter en beperkingen voor de deur vraagt het dus wat actie om de tijd wat langzamer te laten verlopen: dus ga nieuwe dingen doen, ga nieuwe herinneringen maken, ga naar plekken waar je nog nooit bent geweest, ga erop uit! Volgens Dijsterhuis gaat de tijd dan niet alleen langzamer, je wordt er ook nog gelukkiger van.

Het wordt een mooie winter, nu al.

René