Dagboek van natuurbeheerder Marcel Janssen

“Het wordt inmiddels later licht, maar dat heeft ook zijn charmes. Je hoort en ziet de natuur wakker worden als het langzaam licht begint te worden. Het is nog schemerig als ik een plek ga inmeten. Een reebok steekt net voor mijn fiets het pad over, blijft even staan en kijkt me met grote ogen aan. Goedemorgen meneer de bok, goedemorgen meneer de natuurbeheerder.

Van maaibeheer naar bosbeheer

Het werk gaat gewoon door. De laatste hopen maaisel zijn nog maar net opgeruimd of ik ga alweer beginnen met het inmeten van de toekomstbomen in onze bospercelen. Veel werk, maar ook heel leuk om te doen. Als je zo door de bossen struint, zie en hoor je van alles. Van het geroep van een specht boven in de toppen van de bomen, tot de ligplekken van de reeën die er de afgelopen nacht hebben liggen slapen.

Het wil maar niet echt kouder worden

De natuur staat echt op zijn kop! Tijdens de werkzaamheden die enkele vrijwilligers op onze natuurbegraafplaats verrichten zien we dat de brem weer bloempjes heeft en de hondsroos al in het blad komt. Je hoort en ziet de natuur alweer ontwaken, wat eigenlijk te vroeg is voor deze tijd van het jaar: de winter is immers net begonnen. De duisternis valt en het is tijd om het natuurgebied weer terug te geven aan de dieren. Ik steek opnieuw het pad over, maar nu om naar huis te keren. Welterusten meneer de bok, welterusten meneer de natuurbeheerder.”