Een afscheid in de natuur toegelicht

Wanneer is een afscheid in de natuur mogelijk?

“Een afscheid in de natuur is voor iedereen die op Heidepol een plek heeft vastgelegd of vast wil leggen. Elke uitvaart is anders en wordt op eigen wijze ingevuld. Wij bieden rust en ruimte voor die persoonlijke invulling. Een uitvaart is mogelijk van maandag tot en met zaterdag in de ochtend of in de middag. Op de natuurbegraafplaats krijg je ruim de tijd om afscheid te nemen. In de zomeravonden is een avonduitvaart in overleg ook mogelijk.”

Regelt de natuurbegraafplaats ook de uitvaart?

“Wij verzorgen de uitvaart niet. Nabestaanden geven de uitvaart naar eigen wens vorm samen met een uitvaartondernemer naar keuze. Wij stellen de natuur en onze ruimtes beschikbaar en ondersteunen bij het afscheid. Bij de invulling van de uitvaart is het belangrijk dat de natuur zo min mogelijk wordt belast. Daarom is het bijvoorbeeld niet toegestaan om ballonnen op te laten of met fakkels het gebied in te gaan.”

Waar kan het afscheid plaatsvinden?

“Het is het hele jaar mogelijk een afscheid te houden in onze ceremonieruimte De Horst, met 65 zitplaatsen. Installaties voor beeld en geluid of catering mag je zelf regelen, dit is niet standaard aanwezig in onze ceremonieruimte. In de lente en zomer kun je ook buiten samenkomen bij De Heideplaats. Dat is onder de tarp, een schaduwdoek. Hier zijn 100 zitplaatsen.

Een afscheid op een natuurbegraafplaats is daarom telkens anders. Van een ceremonie met 65 genodigden, speeches, muziek en foto’s tot een intieme bijeenkomst waarbij de aanwezigen rondom de kist zitten en anekdotes vertellen, terwijl iemand muziek speelt op een gitaar. Van een uitgebreide lunch of borrel, tot een kop koffie met wat lekkers. Ook kun je ervoor kiezen de ceremonie buiten de natuurbegraafplaats te houden, bijvoorbeeld in de kerk, bij de tennisclub of in een restaurant. Alleen de begraving gebeurt dan op de natuurbegraafplaats.”

Hoe wordt een overledene vervoerd?

“Op de dag van de uitvaart komt een overledene in de meeste gevallen aan in een rouwauto. Dit is niet wettelijk verplicht. Vervoer in een eigen busje of klassieke auto is bijvoorbeeld ook mogelijk.

Samen met de naasten en de uitvaartondernemer plaatsen we de overledene op de loopkoets en lopen we naar de ceremonieruimte of het natuurgraf. Dat is altijd een prachtig moment, in elk seizoen, wat voor weer het ook is. Dit gebeurt de ene keer in een lange stoet, de andere keer in een klein gezelschap. Soms in stilte, soms rennen kinderen uitgelaten vooruit. Voor mensen die slecht ter been zijn, is een boskar beschikbaar.

Bij het natuurgraf aangekomen plaatsen we de overledene op de balkjes op het graf. We laten de kist, mand of baar dalen met touwen of lift. In veel gevallen doen de naasten dit zelf. Als zij dat niet willen, doen dragers van de uitvaartondernemer dat.”

Mag je in een kist begraven worden?

“Jazeker, als het maar een biologisch afbreekbare kist is. Dus geen spaanplaat, of een kist met metalen grepen en laklagen. Veel mensen kiezen een onbehandeld houten kist van populier of spar, maar er zijn ook kisten van karton of zelfs mycelium (schimmeldraden van paddenstoelen). Daarnaast zie je dat steeds meer mensen kiezen voor een mand of een baar met wade. Er zijn prachtige manden en doeken die door gedreven vakmensen gemaakt worden. Je kunt zelf veel vinden op internet of een uitvaartondernemer vragen om advies.”

Hoe gaat een afscheid in zijn werk als iemand een urnenplek heeft?

“Naast natuurgraven voor een lichaamsbegraving zijn er urnengraven waar een biologisch afbreekbare urn of de losse as in begraven kan worden. In het geval van een crematie is het niet mogelijk om de ceremonie op de natuurbegraafplaats te houden. De familie houdt dan het afscheid in het crematorium en neemt contact op als de as wordt vrijgegeven, dit is meestal een aantal weken na de crematie. We spreken dan een datum af voor de urnbegraving en laten het houten gedenkteken maken. De urnbegraving vindt meestal plaats in kleine kring. Op de dag van de urnbegraving is het urnengraf gegraven en ligt het gedenkteken klaar. De naasten begraven zelf de urn en sluiten het graf. Ze plaatsen daarna zelf het gedenkteken op het natuurgraf.”