- Huis ter Heide
- Natuur
Een lentewandeling met Karlijn
Zodra de bomen weer groen worden, de knoppen aan de bloemen komen en de vogels langzaamaan terugkeren vanuit het warme zuiden, voel je aan alles; de lente komt eraan! Geen beter moment om samen met de natuurbeheerder een wandeling te maken. Wandel je met ons mee?
Wat zijn de vogels toch actief vandaag! Ik geniet in het voorjaar zo van de geluiden en bedrijvigheid van de dieren in de natuur na de stille donkere winter. Hé, wat is dat voor geluid, heb jij een idee? Vraag ik aan de natuurbeheerder. Het is een korte harde klank die zich steeds herhaalt. We kijken om ons heen of we een vogel zien, maar niets. “Eigenlijk lijkt het niet op een vogelgeluid”, zegt de natuurbeheerder. Zullen we zoeken wat het is, vraag ik, en wil van het pad af lopen.
“Nou”, zegt de natuurbeheerder, “dat kunnen we beter niet doen. Het broedseizoen is begonnen dus ik wil zoveel mogelijk op de paden blijven. Zo blijven broedende vogels en reekalfjes ongestoord. Als we van het pad gaan verstoren we misschien een vogelnest met eieren, de kans is groot dat een moedervogel niet meer terugkeert.”
Het geluid houdt aan en ik blijf nieuwsgierig. Wat kan dit toch zijn, vraag ik mij af. Plotseling blijft de natuurbeheerder staan en zegt: “Kijk, daar tussen de bomen!” Een prachtig klein reekalfje loopt verdwaasd rond, helemaal alleen. Hij ziet er zo schattig uit met de stippen op zijn vacht. Wat bijzonder, roep ik zacht, net bambi.
Moeder en kind
Waar is de moeder? “De moeder, laat haar jong achter op een beschutte plek,” antwoordt de natuurbeheerder. “De kalfjes wachten daar geduldig tot hun moeder terugkomt van haar zoektocht naar voedsel. Maar waarom blaft dit kalfje dan zo luid, het lijkt wel overstuur, vraag ik. Zal ik ernaar toe gaan en het kalfje geruststellen? “Nee, dat mag je echt niet doen”, zegt de natuurbeheerder. “Juist dan breng je het kalfje in gevaar. De kans is groot dat hij dit geluid maakt omdat wij hier staan en roept het zijn moeder die door onze aanwezigheid niet durft te komen.”
“Het beste is dat we nu omdraaien en weglopen, hoe moeilijk dat ook voelt. De moeder kan dan komen om haar kalfje te kalmeren. Wanneer wij naar het kalfje gaan en het aanraken, dan raakt het zijn specifieke geur kwijt en wordt het niet meer door zijn moeder herkend. Dan zal het zeker doodgaan.”
We lopen samen weg. Even later stopt het geluid en horen we alleen nog de kwetterende vogels om ons heen.