‘Ma’s herbegraving was prachtig’ Een nieuwe rustplaats, voor eeuwig

Aartje van Zomer was een heel makkelijke vrouw, vertelt Peter. “Ze vond bijna alles goed. We hebben tijdens ons hele huwelijk praktisch nooit ruzie gehad.” Aartje had een spierziekte. De laatste jaren van haar leven zat ze in een rolstoel. “Ze takelde steeds verder af.” Op 58-jarige leeftijd stierf Aartje.

Dat was in 2005. Dochter Astrid vertelt dat haar moeder destijds koos voor de algemene begraafplaats van Buurmalsen. “Ma’s eerste kindje, dat maar een dag leefde, lag daarbegraven. Zij wilde daarom ook daarheen.”

Zó mooi

Dit jaar verliepen de grafrechten van haar moeder, vertelt Astrid verder. “Gaan we die verlengen? Daar hangt toch best een prijskaartje aan. En wat doen we dan over tien jaar?”

Met die vragen liep Astrid rond, toen ze op een dag  toevallig langs natuurbegraafplaats Huis ter Heide reed. Ze nam er een kijkje. “Ik was er direct helemaal weg van. Ik zei tegen pa: jij vindt het zó mooi daar, dat weet ik zeker. Zullen we ma daarheen brengen? En jou later ook?”

Peter ging mee kijken en Astrid kreeg gelijk. Hij vond het ook zó mooi: “Het voelde meteen vertrouwd. Grote bomen, mooie wandelpaden. Heel rustgevend.”

Niet akelig

Samen kozen ze een plekje uit en alles werd in gang gezet. Op de ochtend van 18 maart keek Peter toe hoe het graf van zijn vrouw Aartje werd geopend. “Ik vond het niet akelig. Helemaal niet zelfs. Wat heel bijzonder was, de delver kwam omhoog uit het graf, stak zijn hand omhoog en zei: kijk eens hier, haar trouwring!”

Astrid was niet bij de opgraving: “Een heel bewuste keuze, dat hoefde voor mij niet.“ Op haar eigen manier gaf ze vorm aan de dag. Ze maakte zelf een mooi, onbewerkt houten kistje voor de herbegraving . Tijdens de lunch bekeek ze oude foto’s van haar moeder.

’s Middag kwamen Astrid en Peter naar de natuurbegraafplaats. Ze werden vergezeld door vriendin Yvon en door Namja, die als een soort kleindochter opgroeide bij Peter en zijn vrouw. Astrid: “De aankomst bij de ceremonieruimte, het kistje dat meeging op de loopkoets, het was heel mooi allemaal. Echt een speciaal moment voor mijn moeder. “

Ooit herenigd

Met touwen liet het viertal zelf het kistje zakken. En, iets wat minder vaak voorkomt, met drie grote scheppen en zand sloten ze zelf het graf. Peter: “Ik wroet graag in de grond, ben veel in de tuin. Ik hou van graven en straten. Ik wilde dit zelf doen.”

Ook Astrid, die in de uitvaartsector werkt en zelf ooit grafdelver was, vond het bijzonder om haar eigen moeder deze eer te kunnen bewijzen. “Haar overlijden is 20 jaar geleden, de grootste emoties zijn eraf. Mooi om dit  na zo’n lange tijd voor haar te mogen doen.”

Ooit wordt Peter op natuurbegraafplaats Huis ter Heide met zijn vrouw herenigd. Of hij het een gek idee vindt om na te denken over zijn eigen begrafenis?

Astrid: “Pa zegt steeds: als ik daarheen ga verhuizen kom ik prachtig te wonen.”
Peter lachend: “Het is zo’n  mooie plek, ik kan haast niet wachten!”